miastoiwieś

Niedźwiedzie, poganiacze dzikich zwierząt, baby i inni przebierańcy. Wielkopolskie zwyczaje świąteczne

W tym roku parada nieco okrojona, pojawiły się tylko Wolsztyńskie Ol49-59 i Ol49-69, Ol12-7, Ty42-107, TKt48-191 z Chabówki, Ty42-24 z Pyskowic, Czeska „Szlachcianka” 475.179 i 498.104 „Albatros” ze Słowacji.

W dniach 12-14 lipca w Podrzeczu k. Gostynia odbyły się imprezy w ramach spotkania Strefa Militarna. Jest to spotkanie miłośników historii militarnej i kolekcjonerów.

Spieszę donieść, że od dnia dzisiejszego Miasta i Wsi szukać należy pod nowym adresem: www.miastoiwies.com. Stary adres działać będzie jeszcze kilka miesięcy, ale w planach mamy przeniesienie serwisu na nowy, własny hosting. Wszystkich subskrybentów kanałów RSS prosimy o zmianę adresu kanału. Za zamieszanie przepraszamy i obiecujemy poprawę 🙂

Wesołych świąt życzą Państwu niezmiennie miastowi oraz wieśniacy.

Widocznie Polska i Ukraina mają wyrównać poziom infrastruktury sportowej, hotelarskiej i przede wszystkim drogowej. Polska już zaczęła (droga wojewódzka nr 133): Na zdjęciach jest akurat ten „ładniejszy” odcinek. Swoją drogą, ciekaw jestem jaka jest dopuszczalna prędkość na takiej drodze…

Szparagi pojawiły się w Wielkopolsce w XIX wieku w związku z napływem osadników niemieckich, którzy swoje upodobania kulinarne przenieśli za Odrę, na ziemię zdobytą/nabytą/odzyskaną w wyniku zaborów. Do powstania licznych upraw szparagów w tej krainie przyczynił się nie tyle sprzyjający klimat, czy żyzne gleby lecz uwłaszczenie chłopów, które stało się dla gospodarzy zachętą do eksperymentów. […]

Życzymy wszystkim udanego odpoczynku od codzienności.miastoiwieś

„Ważną rolę w staropolskiej kuchni odgrywały rozmaite przyprawy korzenie – aromata. Kuchnia polska słynęła z ostrości, co podkreślali nie przyzwyczajeni do tego cudzoziemcy. Najbardziej popularny był pieprz, dalej drogi szafran, chętnie używano imbiru, goździków, bobka, cynamonu, kwiatu i gałki muszkatołowej. Stosowano również rozmaite krajowe przyprawy – kminek, gorczycę, piołun czy chrzan.” Źródło: „Do stołu podano. […]

Spóźnione lecz szczere życzenia od miastowych i wieśniaków.