Okruchy miejskiego życia, rzeczywistości odbiegającej od kolorowych plakatów.
Wieś, sielska - anielska, zapomniana - zrujnowana.

Rybacy, św. Małgorzata oraz najmniejsze miasto Korony

Śródka uzyskała prawa miejskie w XV wieku, jednak już wcześniej spełniała ważną rolę w życiu gospodarczym Poznania oraz okolic. Nazwa osady pochodzi od dnia tygodnia, w którym odbywał się tutejszy targ.
Ważną grupą społeczeństwa byli przede wszystkim śródeccy rybacy, którzy po wielu latach sporów w roku 1554 wywalczyli pozwolenie na utworzenie osobnego Bractwa Rybackiego. Wraz z rybakami z Chwaliszewa, Ostrówka oraz Zawad sprzeciwili się dyskryminacji panującej w Bractwie rybaków poznańskich (zamkowych), dzięki czemu uzyskali od biskupa poznańskiego Andrzeja Czarnkowskiego oraz kapituły osobny wilkur, który regulował ich prawa i obowiązki.Źródło: „Półwiejska i okolice. Kronika Miasta Poznania.”, Poznań 2007, Wydawnictwo Miejskie


Pierwotnie w pobliżu śródeckiego kościoła św. Małgorzaty zamierzano osadzić klasztor Dominikanów, jednak zakonnicy po kilkunastu latach zdecydowali przenieść się na drugi brzeg Warty (Książę, różaniec i arsenał). W II połowie XVII wieku za sprawą proboszcza Stanisława Grudowicza w kościele powstała Kongregacja Oratorium św. Filipa Neri. W roku 1746 rozpoczęto budowę nowej, murowanej plebanii, którą ostatecznie ukończono w roku 1777. Rokokowy klasztor pozostał pod opieką Kongregacji do roku 1805, kiedy nastapiła kasata dóbr. W 1807 roku nowe władze – biskupi poznańscy przeznaczyli budynek na szpital oraz dom dla księży emerytów. Zaledwie 31 lat później w byłym domu zakonnym zaczęła urzędowanie pruska komisja fortyfikacyjna.
Od roku 1848 w budynku mieścił się sierociniec prowadzony przez Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, które na przełomie XIX i XX wieku rozbudowały swoją siedzibę o skrzydło północne oraz kaplicę.


Ostrówek, obecnie jedna z niewielkich uliczek Śródki był w średniowieczu odrębnym ośrodkiem miejskim.

Aktualnie w najbliższym otoczeniu kościoła św. Małgorzaty oraz klasztoru Filipinów znaleźć można relikty minionej epoki: Robotniczy Dom Kultury i Oświaty oraz kultowe kino Malta.

Źródła: „Historyczne kościoły Poznania. Przewodnik”, Z. Kurzawa, A. Kusztelski, Poznań 2006, Księgarnia Św. Wojciecha
Wikipedia



Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.